- rządca
- сущ.• управляющий* * *rządc|a♂, мн. И. \rządcaу, РВ. \rządcaów 1. управляющий (имением);2. уст. (władca) правитель* * *м, мн И rządcy, РВ rządców1) управля́ющий (име́нием)2) уст. (władca) прави́тель
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
rządca
Смотреть что такое "rządca" в других словарях:
rządca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. rządcacy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba, która zarządza czymś; włodarz {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rządca — m odm. jak ż II, DCMs. rządcacy; lm M. rządcacy (rządcacowie), DB. rządcaców 1. przestarz. «administrator nieruchomości, prywatnego majątku ziemskiego (w Polsce do II wojny światowej)» 2. przestarz. «ten, kto rządzi, kieruje czymś» … Słownik języka polskiego
gubernator — m IV, DB. a, Ms. gubernatororze; lm M. gubernatororzy ( owie), DB. ów «wysoki urzędnik administracji państwowej w niektórych krajach; rządca prowincji» a) «w USA: urzędnik sprawujący najwyższą władzę wykonawczą stanu, wybierany przez ludność» b)… … Słownik języka polskiego
komisarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y 1. «oficer policji; ranga, stopień oficerski w policji» 2. «pełnomocnik dyplomatyczny niektórych państw w krajach nie mających pełnej suwerenności» 3. «urzędnik stały lub powołany okresowo do wypełnienia specjalnych… … Słownik języka polskiego
faktyczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, faktycznyni {{/stl 8}}{{stl 7}} zgodny z rzeczywistością, rzeczywisty, realny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Faktyczny przywódca, rządca, właściciel. Faktyczny stan rzeczy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
